.
زن که باشی
نمیتوانی موقع غمت به خیابان بروی!
سیگاری آتش بزنی!
و دود شدن غمهایت را ببینی!
زن که باشی:
غمت را پنهان میکنی پشت نقاب آرایشت!
و با رژ لبی قرمز!
خنده را برای لبهایت اجباری میکنی!
آنوقت همه فکر میکنند..نه دردی هست،نه غمی
وتنها نگرانیت،پاک شدن رژ لبت است!!
زن که باشی:
مردانه باید غم بخوری....
"سیمین بهبهانی"