253.

روزهای آخر سال برای من همیشه روزهای شلوغی بوده؛ بدو بدوهای گاها بی هدف اما دوست داشتنی؛ با وجودی که خریدم تموم شده و امسال به نسبت هر سال شکر خدا پر و پیمون تر از همیشه و باب دلم خرید کردم، اما باز هر غروب دوست دارم دست دخترها رو بگیرم و با هم به مراکز خرید اطراف بریم و چرخ بزنیم و لبخند رو روی لبای مردم ببینیم. -آرزو دارم هیچ لبی این روزها بدون لبخند و هیچ دلی غمگین نباشه-

خونه تکونیم هنوز نصفه مونده چون این روزها کارهایی که از خبرگزاری بهم می رسه خیلی از قبل بیشتر شده و نصف هر روزم پای لب تاب می گذره و بقیه شم به رفت و روب و پخت و پز معمول!

با این اوصاف گفتن نداره که امسال شیرینی هم نخواهم پخت، نهایتا شاید روز آخر اگر کارهام تموم شده باشه یه سری شیرینی پاپاتیا بپزم تا این سنت هر ساله فراموشم نشه.

خلاصه که این روزها بدک نیستم و روزگار می گذرونم تا 93 تمام شه و 94 از راه برسه با این امید که شاید اتفاقات منفی سال پیش رو همراه نداشته باشه یا حداقل اتفاقات مثبت بیشتری داشته باشه.

پ ن: توی ماه گذشته این دومین باره که با یک پدیده عجیب روی لبهام درگیر میشم تبخال!!! دفعه اول از خواب بیدار شدم احساس کردم لبم سنگین شده تو آینه که خودم رو دیدم یه لحظه شوکه شدم چهارتا تبخال وحشتناک چهار طرف لبم، بیشتر از یک هفته هم طول کشید تا خوب شد. دیروز صبح هم از خواب بیدار شدم و باز دو تا تبخال وحشتناک دیگه رو دیدم و اشکم در اومد!! شب عیدی با این قیافه

ظهر می خواستم برم مهدکودک از اونجایی که دخترک خیلی حساسه و بار قبل توی خیابون با وجودی که دستمال روی لبم می گرفتم اصلا با من راه نمیومد رفتم ماسک خریدم که خانوم دکتر داروخانه بهم گفت سیستم ایمنی بدنت ضعیف شده و باید یگردی دلیلش رو پیدا کنی! آخه مگه من دکترم؟؟؟؟