272.

چقدر عجیب دلم برای اینجا تنگ میشه گاهی!

دلم می خواست فرصت داشتم و هر روز می نوشتم. هر روز و از این همه اتفاق خوب و مهیجی که برام می افته می نوشتم از مصاحبه با بازیگر معروف یا کارگردان خسته یا مجری پرانرژی بهترین برنامه این روزهای تلویزیون.

از سوتی هایی که سر کار میدم؛ به زحمت وقت مصاحبه می گیرم و با همکارا میریم، گوشی رو روی حالت فلایت مد میزارم و برنامه ضبط صدا رو باز می کنم ولی بدون این که دکمه ضبط رو بزنم میزارمش جلوی آقای مجری... نمیدونم چرا گوشیم انقدر هوشمند نیست که حالیش باشه الان باید ضبط کنه هر چند کسی بهش دستوری نداده باشه و دکمه ای رو فشار نداده باشه!

(نگران شدید؟ نگران نباشید خوشبختانه آقای همکار به من اعتماد نکرده و خودش ریکوردرش رو روشن کرده بود!)

یک بار هم باید از یک داور قدیمی فوتبال راجع به یه موضوعی مصاحبه می گرفتم زنگ زدم طرف یه ربع حرف زده بعد اومدم برنامه کال ریکوردر رو نگاه کنم دستم خورده و قبل از پیاده شدن مصاحبه رو پاک کردم و مجبور شدم با کلی شرمندگی دوباره زنگ زدم و ازش خواستم باز همون حرفها رو تکرار کنه!!

خلاصه که سوتی میدم تیم ملی!!!! و فکر می کنم به خاطر هیجان ناشی از برگشت به کار باشه که ان شالله برطرف خواهد شد البته امیدوارم!

پ ن: الان به شدت عجله دارم. ولی میخوام سعی کنم بعضی روزا همینقدر کوتاه بیام و بنویسم که اقلا برای خودم یادگاری بمونه