274.

امروز برای اون مصاحبه خاله زنک طووور (اینو از کامنت مگهان کش رفتم) بیشتر از 30-40 تماس گرفتم ولی همه ش ناموفق بود. یک آقای بازیگر مثل آدمیزاد گفت دوست ندارم در مورد این مسائل صحبت کنم. همسر کارگردان معروف که خودش تدوینگره گفت باید با خانومم مشورت کنم برای این مصاحبه. خانوم بازیگر هم به شدت سرما خورده بود و من اصلا دلم نیومد وقتش رو بگیرم.

ساعت از دو گذشته بود و دستم خالیه خالی بود. به دکتر زنگ زدم  و ماجرا رو براش توضیح دادم چون ایشون صفحه ش رو از همه زودتر و دوشنبه ها می بنده گفت اشکالی نداره برای اون یکی صفحه اش هم مطلبش آماده نیست صفحه هامو فردا می بندم. نفس راحتی کشیدم و اومدم نشستم پای سوژه بعدیم که یک گزارش کاملا سیاسی بود و مصاحبه هاش رو صبح گرفته بودم. ولی چون خونه مادر همسر بودیم و اونجا هم که همیشه شلوغ هر چی تلاش کردم یک کلمه هم نشد بنویسم برای همین از همسر خواستم تا مترو تجریس برسونتم تا برم مجله و یه گلی به سر بگیرم!

توی مجله اما فهمیدم ایراد از خونه مادر همسر نبود کلا رو مود نوشتن نبودم ولی بالاخره به ضرب و زور سر همش کردم و تحویل سردبیر دادمش اومدم. گرچه بعدا آقای همکلاسی سابق تو تلگرام بهم گفت سردبیر ترجیح داده بازنویسی بشه

بعد هم وقتی دید من ناراحت شدم گفت قرار نیست اگر نتونی گزارش بنویسی آسمون به زمین بیاد فقط تمرین می خواد!!!

ولی من که خودم می دونم از اولم با گزارش نویسی مشکل داشتم و هنوز هم دارم.

به هر حال امروز هم گذشت. دلم می خواد زودتر گزارشم رو ببینم چقدر زیر و رو شده و اصلا دیگه اثری از چیزی که من نوشتم توش هست یا نه؟!!

پ ن: امیدوارم فردا اقلا یا خانوم بازیگر یا اون آقای تدوینگر ده دقیقه سئوالای منو جواب بدن شر مطالب این شماره هم کنده شه بره پی کارش!