276.

امشب برای افطار کلی مهمون داشتم که البته خانواده م بودند و چون باهاشون رودربایستی ندارم اصلا نمیتونم اسمش رو مهمونی بزارم. افطاری که تنهای غذای سر سفره م یه عدسی ساده بود بقیه سفره با نون و پنیر و ریحون تازه و خیار و گوجه تزیین شده بود. حتی به خودم زحمت ندادم طبق رسم افطاری های معمول زولبیا بامیه بخرم چون همسر روزه بود و دلم نمیومد بفرستمش دنبال خرید و .... انقدر هم راحت بودم که همزمان هم مهمون داریم رو می کردم و هم خبرهای لحظه به لحظه بچه های خبرگزاری از مسابقه والیبال رو ادیت می کردم. (آخ این والیبال چه حالی میده این روزها و چه هیجانی به خون ما تزریق می کنه). و جالب اینه که در همین حین هم برای هر سه خانواده ای که مهمونم بودند و البته خودمون سحری قرمه سبزی درست کردم و کلی هم گفتیم و خندیدیم و با خواهرزاده و برادرزاده بازی کردیم و به تنهایی قربون صدقه شون رفتم و دورشون گشتم.

این هفته هم با یه کارگردان خوب و دوست داشتنی قرار مصاحبه دارم و از طرفی هم باید دوباره یک نفر رو برای گفت و گوی تلفنی خاله زنک طورم پیدا کنم و کلی ازش حرف بکشم.

دیروز هم با جناب همسر رفتیم امین حضور و تمام حقوق دو ما گذشته م رو دادم برای یک ماشین ظرفشویی ناقابل و خوش و خرم به خونه برگشتم. نمی دونم الان کارم درست یا نه . حقوقم رو جمع کردم برای این که ماشین ظرفشویی بخرم، ایشون رو خریدم برای این که وقتم یه کم خالی تر بشه و بتونم حقوقی داشته باشم و ...

خلاصه که اینم برا من شده قصه مرغ و تخم مرغ و ترتیب آفرینششون.

پ ن: خیلی درهم نوشتم. بگذاریدش پای بی خوابی معمول من در ماه مبارک و با چشم های خواب آلود نشستن به انتظار سحر و سحری خوردن و نماز و خوااااااااب!!!